Α3 – «σου μιλώ για τον κόσμο που θέλω..»

Δήμητρα Βαρλάμη    Δραστηριότητες, Φιλολογικά

Το Α3 του Γυμνασίου Προσοτσάνης σας παρουσιάζει την εμπνευσμένη από το έργο του Βασίλη Τσιαμπούση δράση,

«σου μιλώ για τον κόσμο που θέλω..»

Είμαστε το Α3 και θα σας παρουσιάσουμε τι κάναμε φέτος στο μάθημα της Λογοτεχνίας.
Όλα ξεκίνησαν όταν συνειδητοποιήσαμε ότι θέλαμε κάτι διαφορετικό που θα μας βγάλει από τη ρουτίνα. Έτσι χωρίς συγκεκριμένο σχέδιο ξεκινήσαμε με τα διηγήματα του κ. Βασίλη Τσιαμπούση?

Πήραμε στα χέρια μας το 1ο κείμενο του κ. Τσιαμπούση «Η Βέσπα», χωρίς να ξέρουμε το όνομα του συγγραφέα. Μας άρεσε και μας προβλημάτισε.

Το 2^ο κείμενο ήταν «το χάδι», ένα τρυφερό χάδι στην ψυχή απ΄ το άγγιγμα της μάνας που μας συγκίνησε πολύ.

Το 3^ο κείμενο «ο βιβλιοθηκάριος», με εικόνες μιας Ελλάδας ξένης στα δικά μας μάτια, μας έδωσε πέρα από τη συγκίνηση και τη δυνατότητα να ακολουθήσουμε τις σκέψεις του μικρού ήρωα και να νιώσουμε την αγωνία του και τα συναισθήματά του.

Έτσι ξεκινήσαμε ένα ταξίδι με διάθεση, ανατροπές αλλά και κάποιες στιγμές αδράνειας, γιατί ήταν δύσκολο τελικά να συντονιστούμε σε διάφορα πρακτικά θέματα, τα οποία μάλιστα έπρεπε να λυθούν εκτός ωρών διδασκαλίας.

Πώς δουλέψαμε

Με αφορμή «τη βέσπα» τα αγόρια, κυρίως, ενεργοποιήθηκαν γύρω από το θέμα του ποδοσφαίρου και της διαφθοράς. Όμως, η ομάδα που ανέλαβε να δουλέψει πάνω στο θέμα της διαφθοράς στο χώρο του ποδοσφαίρου, τα βρήκε «σκούρα», γιατί τις πληροφορίες τις έπαιρνε με το σταγονόμετρο, γι αυτό και περιορίστηκε στο ίδιο το ποδόσφαιρο ως άθλημα (η εργασία θα αναρτηθεί στην ιστοσελίδα του σχολείου μας).

Μια άλλη ομάδα με αφορμή το «χάδι», αναζήτησε τραγούδια, ποιήματα και μουσικές για τη μάνα, το παιδί. Η Ευαγγελία Τσαλκίδη ετοίμασε μία εργασία για τη σχέση μάνας και παιδιού την οποία μορφοποιήσαμε και μπορείτε να τη δείτε εδώ. Επίσης αναζητήσαμε το ποίημα του Κώστα Βάρναλη, «Η μάνα του Χριστού» το οποίο μπορείτε να δείτε εδώ

Εμείς, όμως, δεν πτοηθήκαμε από τη σιωπή γύρω από το θέμα της διαφθοράς και σκεφτήκαμε να δώσουμε το μήνυμά μας με τον δικό μας τρόπο.

Έτσι ο καθένας έγραψε το δικό του κείμενο με θέμα «πώς θέλω να είναι ο κόσμος μου». Με αυτό τον τρόπο μάθαμε ότι είναι σημαντικό όχι μόνο να σκεφτόμαστε αλλά και να εμπιστευόμαστε τις σκέψεις μας και τα οράματά μας στους άλλους, γιατί χωρίς εμπιστοσύνη και καθαρό βλέμμα δεν θα μπορέσουμε να γίνουμε δυνατοί και έντιμοι άνθρωποι, γιατί είναι σημαντικό για μας να γίνουμε ωραίοι άνθρωποι και ωραίοι Έλληνες.

Στη συνέχεια, ηχογραφήσαμε τα κείμενά μας ενώ παράλληλα βρήκαμε εικόνες για να κάνουμε πιο ηχηρό το μήνυμά μας και ζωγραφίσαμε με το δικό μας τρόπο λέξεις που για μας είναι κάτι παραπάνω από σημαντικές.

Στο σημείο αυτό, έπρεπε να κάνουμε έναν απολογισμό. Είδαμε ότι τα θέματα που αγγίξαμε ήταν η διαφθορά, ο θάνατος, η μάνα και το αιώνιο χάδι της, η αγάπη, ο αιώνιος εν γένει έρωτας.

Προχωρήσαμε λοιπόν ως εξής: Η Μαρία (Παλλικάρη) ετοίμασε ένα μικρό video για τον συγγραφέα και στη συνέχεια παίρνοντας αφορμή από τα κείμενα και τα θέματα που μας απασχόλησαν, είδαμε μέσα από τη ζωγραφική τον θάνατο, τη μάνα, τον έρωτα και τη διαφθορά, με μικρές παράλληλες αναφορές στα καλλιτεχνικά ρεύματα.

Βέβαια, σε αυτό το στάδιο μας βοήθησε η κ. Ανδριανή Δανιήλ, καθηγήτρια εικαστικών σε σχολεία της Λήμνου.

Παρουσιάσαμε στη συνέχεια τη δουλειά μας στην τάξη και αποφασίσαμε ότι είμαστε πια έτοιμοι να καλέσουμε τον ίδιο τον συγγραφέα ο οποίος με μεγάλη χαρά δέχτηκε την πρόσκλησή μας κι έτσι τον γνωρίσαμε κι από κοντά.

Την εργασία μας μπορείτε να τη δείτε εδώ.

Πριν κλείσουμε αυτή την ενημέρωση θα θέλαμε εμείς τα παιδιά του Α3 να πούμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στον κ. Τσιαμπούση, γιατί για μας ήταν πηγή έμπνευσης και δημιουργίας. Ξεφύγαμε από τα καθημερινά και συχνά βαρετά καθημερινά πράγματα που κάνουμε στο σχολείο.

Τέλος, θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε το σχολείο μας και τους ανθρώπους που μας βοήθησαν να ολοκληρώσουμε τη δράση μας και είναι οι:

Τμήμα Α3 Γυμνασίου Προσοτσάνης
Προσοτσάνη, 2011-2012

Aξιολόγηση των δράσεων των τμημάτων Α2 και Α3

Οι δράσεις προέκυψαν αυθόρμητα και πραγματοποιήθηκαν σε δύο τμήματα 30 μαθητών το καθένα.

Τον κ. Μανθόπουλο (τμήμα Α2) τον πρότειναν τα ίδια τα παιδιά και μάλιστα με ενθουσιασμό, γιατί αρκετά από αυτά τον γνώριζαν από το δημοτικό.

Τον κ. Τσιαμπούση τον γνώρισαν μέσα από τα διηγήματά του και τα παιδιά ανταποκρίθηκαν αυθόρμητα και πολύ θετικά.

Αυτό που μου έκανε εντύπωση μετά την πρώτη ανάγνωση των διηγημάτων «Η βέσπα» και « Το χάδι», ήταν η συναισθηματική αντίδραση και το βλέμμα των παιδιών. Έτσι ξεκινήσαμε. Δεν υπήρχε συγκεκριμένος προγραμματισμός στην αρχή. Το ενδιαφέρον είναι ότι στην πορεία προέκυψαν αυτά που τελικά έγιναν και έτσι ζήσαμε ανατροπές, αλλαγές και απρόοπτα. Στις δράσεις αυτές δεν παρουσιάζουμε το έργο των συγγραφέων αλλά πώς το έργο τους αποτέλεσε για μας πηγή έμπνευσης.

Οι δυσκολίες για τον συντονιστή-διδάσκοντα ήταν

α. Οι ποικίλες μαθησιακές δυσκολίες γι αυτό και βασικός στόχος ήταν το κάθε παιδί να ενεργοποιηθεί και να ανταποκριθεί με βάση τις δικές του δυνατότητες.

β. Ο αριθμός των παιδιών που ενώ δεν επιτρέπει τον «αυστηρό» σχεδιασμό, την επεξεργασία του υλικού σε βάθος, τον επαρκή έλεγχο της πορείας των εμπλεκόμενων μαθητών, απαιτεί από τον διδάσκοντα αυξημένη «ένταση» της παιδαγωγικής του ευαισθησίας.

γ. Η κατανομή των υποχρεώσεων – ρόλων με βάση τις εμφανείς τουλάχιστον δυνατότητες των παιδιών κάτι που αφορά και την παρουσίαση των εργασιών. Το δύσκολο εδώ για τον διδάσκοντα, πιστεύω ότι είναι να καταφέρει να κάνει αναγκαία την παρουσία του κάθε παιδιού με την ανάληψη ποικίλων ρόλων και δράσεων, και κυρίως, να κάνει το παιδί να νιώσει πόσο σημαντική είναι η παρουσία του σε όλη τη διάρκεια των δραστηριοτήτων.

δ. Η έλλειψη χρόνου. Αυτό βέβαια δεν είναι ούτε καινούριο ούτε και πρωτότυπο. Δεν υπήρχε χρόνος για εμβάθυνση και πιο οργανωμένη επεξεργασία του υλικού. Προσπαθήσαμε να «κλέψουμε» χρόνο από το βασικό κορμό των κειμένων του βιβλίου, εκμεταλλευτήκαμε τα διαλείμματα για τη συγκέντρωση του υλικού και τη διάθεσή μας να προχωρήσουμε και να επιμείνουμε.

Θα πρέπει ακόμη να τονίσουμε ότι στο σχολείο μας έρχονται παιδιά από απομακρυσμένα χωριά, τα οποία πρέπει να φεύγουν συγκεκριμένη ώρα από το σχολείο, γεγονός που αποκλείει τη δυνατότητα παραμονής τους στο σχολείο σε ώρες εκτός διδασκαλίας.

ε. Οι τεχνικές δυσκολίες. Στις δύο αυτές δράσεις ήταν απαραίτητη μια προχωρημένη τεχνική επεξεργασία, για να συνδεθούν μεταξύ τους αυτά που ετοίμασαν τα παιδιά και κυρίως να συνδεθούν με το έργο των συγγραφέων.

Τι επιτεύχθηκε

Τα παιδιά ήρθαν σε επαφή με δύο πολύ σημαντικούς δημιουργούς αλλά και εκπαιδευτικούς παράλληλα. Περίμεναν με πραγματική αγωνία να τους συναντήσουν και μάλιστα είχαν ετοιμάσει και ερωτήσεις. Βέβαια υπήρχε διάχυτη μια συστολή, όπως είναι φυσικό, γιατί υπάρχει και το δέος που συνοδεύει τον τίτλο του συγγραφέα(πώς μπορεί να είναι, τι θα πει κ.τ.λ.). Εδώ πρέπει να σημειώσω ότι στη μία δράση, λόγω του σχολικού προγράμματος, η μία συνάντηση με τον συγγραφέα έγινε τις δύο τελευταίες ώρες κι αυτό ήταν κάπως αγχωτικό λόγω της πίεσης του χρόνου. Όμως τίποτα δεν μπορεί να μειώσει την αξία της επαφής των παιδιών με τους συγκεκριμένους δημιουργούς, την αγάπη και το σεβασμό που εισέπραξαν τα παιδιά από αυτούς και κυρίως το γεγονός ότι ήρθαν σε επαφή με δύο γνήσιους ανθρώπους των γραμμάτων και του πνεύματος.

Πιο συγκεκριμένα από παιδαγωγική άποψη επιτεύχθηκε

α. Η κινητοποίηση των παιδιών. Μια μικρή ομάδα παιδιών από το Α3, άρχισε να δανείζεται βιβλία από τη βιβλιοθήκη του σχολείου.

 Με αφορμή μάλιστα το απόσπασμα του σχολικού βιβλίου « Ο πιστός φίλος» του Όσκαρ Ουάιλντ και τη βοήθεια του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων αγοράσαμε κάποια βιβλία του συγγραφέα, τα οποία διάβασαν αρκετά παιδιά και μάλιστα η Αγγελική Τσαουσιώτη, μαθήτρια του Α3, έγραψε τις περιλήψεις των ιστοριών αυτών που διάβασε και τις παρουσιάζει με τον δικό της τρόπο. Οι εργασίες της Αγγελικής είναι :

Δημιουργήθηκαν με αυτόν τον τρόπο και παράλληλες εργασίες. Υπήρχε μια διάθεση από τα παιδιά να γνωρίσουν τους συγγραφείς των κειμένων με τα οποία ασχολούμαστε κάθε φορά. Εύχομαι αυτό να συνεχιστεί.

β. Η δημιουργική επαφή και η συνεργατική διάθεση τόσο με αξιόλογους και δημιουργικούς ανθρώπους όσο και μεταξύ των παιδιών.

γ. Το γεγονός ότι δημιούργησαν την πρώτη προσωπική τους εργασία και είναι έτοιμα να προχωρήσουν παρακάτω σε επόμενες δράσεις τα επόμενα χρόνια.

Να σημειωθεί ότι το κάθε παιδί θα πάρει σε d.v.d. όχι μόνο τη δουλειά του τμήματός του αλλά και των συμμαθητών του, από τα άλλα δύο τμήματα που ασχολήθηκαν με άλλα θέματα. Αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει πηγή πρόκλησης για νέα πράγματα στη ζωή τους.

δ. Το χαρούμενο βλέμμα των παιδιών, τη ζωντάνια και το «ξεδίπλωμα» των συναισθημάτων τους.

Συμπέρασμα: Παρά τις δυσκολίες και τα εμπόδια που συναντήσαμε, ήταν, τελικά, μια καλή, όμορφη και δημιουργική εμπειρία για όλους μας.

Θα θέλαμε, λοιπόν, μέσα από αυτές τις γραμμές, να ευχαριστήσουμε ιδιαίτερα τους συγγραφείς κ. Μανθόπουλο Δημήτρη και κ. Τσιαμπούση Βασίλη, όχι μόνο για την τρυφερή και συνεργατική τους διάθεση αλλά και γιατί ήταν για μας πηγή έμπνευσης και δημιουργίας. Ήταν συγκινητικό το ενδιαφέρον τους για τα παιδιά και για ό,τι αυτά προσπάθησαν να κάνουν. Έδειξαν μεγάλη κατανόηση για τις δυσκολίες και τα τεχνικά προβλήματα που παρουσιάστηκαν σε διάφορα στάδια αυτής της προσπάθειας και μας βοήθησαν έτσι να διαχειριστούμε την αγωνία μας για την ολοκλήρωση των εργασιών.

Τους ευχαριστούμε μέσα από την καρδιά μας και για κάτι ακόμα, την απλότητα και τη σεμνότητά τους, ζωντανό παράδειγμα γνήσιων και καλλιεργημένων ανθρώπων.

Δήμητρα Βαρλάμη
Γυμνάσιο Προσοτσάνης

Πήραν μέρος οι μαθητές του Α3